ببین

خرابه های کول تپه (کانیش-کاروم)

کول تپه، جایی که اسنادی با قدمت تاریخی 6 هزار سال پیش کایسری در آنجا کشف گردید، در 21 کیلومتری مرکز شهر کایسری است. ویرانه های ساختمان های اداری، سازه های مذهبی، خانه ها، مغازه ها و کارگاه ها در خرابه های کول تپه دیده می شود که از تپه باستانی و کاروم که آن را احاطه کرده است، تشکیل شده است که بقایای اولین شهری است که توسط هیتی ها در آناتولی تأسیس شده است. مستعمرات تجاری بزرگی که آشوریان تأسیس کردند مرکز کاروم ها در کول تپه بودند و بر دیگر کاروم ها حکومت می کردند. کول تپه، از آنجا که اولین لوح های نوشتاری در آناتولی را در خود جای داده و اولین مرکز تجاری سازمان یافته جهان است، مطرح می باشد. این لوح ها که به خط میخی آشوری نوشته شده اند، دارای نامه ها، برات ها، مهرها و متون پیمانی هستند که روابط سیاسی و حقوقی دوره را نشان می دهند. لوح های مورد نظر در سال ۲۰۱۵ در فهرست میراث مستند جهانی یونسکو قرار گرفت.

موزه باستان شناسی

موزه کایسری، که روشنگر دوره های اولیه کایسری است، که در 6000 سال تاریخ خود میزبان تمدن های بسیاری بوده است، موزه ای است با مجموعه ای غنی از صدها اثر، به ویژه مواردی که در پردیس کانیش کاروم که یکی از مستعمرات آشوری ها است، پیدا شده است. ساختمان موزه که به قلعه داخلی کایسری منتقل شده است، نیز با زیرساخت های مدرن و تکنولوژیکی خود به بازدیدکنندگان اجازه می دهد تا قرن ها به گذشته سفر کنند.

برج ساعت

برج ساعت در سال ۱۹۰۷ توسط صالح اوستا از تاولوسون به دستور عبدالحمید دوم و پشتیبانی حیدر بی، متصرف کایسری ساخته شد. یک دهانه مستطیل شکل در بخش مخروط هرمی که برج را می بندد و در درون آن ناقوس ساعت وجود دارد. هنگامی که مصطفی کمال آتاتورک به کایسری آمد، در اینجا خطاب به مردم کایسری به سخنرانی پرداخت.

موزه قوم شناسی(عمارت گوپوپوغلو)

عمارت گوپوپوغلو که قدیمی ترین و بهترین خانه های حفظ شده کایسری است، برای اولین بار بین سال های ۱۴۱۹ تا ۱۴۹۷ ساخته شد و با ضمائم و تغییراتی که تا قرن ۱۸ ادامه داشت گسترش یافت. عمارت شامل بخش های حرملیک و سلاملیک (زنانه و مردانه) است که هر کدام حیاط خاص خود را رو به شمال دارند. این عمارت که به صورت یک ساختمان ۲ طبقه مرتب شده است، دارای تزئینات سنگی در بیرون و تزئینات قلم کاری بر روی چوب در داخل است. بخش شرقی عمارت که در آن بخش های حرملیک و سلاملیک قرار گرفته، در سال ۱۹۹۸ هنگامی که موزه قوم شناسی جابه جا شد، تبدیل به موزه شد.

قلعه کایسری

قلعه کایسری شامل دو گروه ساختمانی مجزا، قلعه داخلی و خارجی است. دیوارهای بیرون قلعه توسط گوردیانوس سوم، امپراتور روم در سال ۲۴۲ میلادی ساخته شد و قلعه داخلی توسط ژوستینین، امپراتور بیزانس در آغاز قرن ۶ میلادی ساخته شد. با تلاش برای تقویت قلعه در برابر حملات مغول، در زمان سلجوقیان آناتولی، تا حدود زیادی ظاهر فعلی خود را پیدا كرده است. در سال 2008 تصمیم گرفته شد که این قلعه به یک مرکز فرهنگی و هنری تبدیل شود.

موزه خانه آتاتورک

ساختمان در مرکز کایسری در پایان قرن ۱۹ به عنوان خانه ساخته شد.بین ۱۹ تا ۲۱ دسامبر ۱۹۱۹ میزبانی مصطفی کمال آتاتورک را بر عهده داشته است. امروزه یکی از نمونه های زیبای خانه های کلاسیک کایسری است که تعداد کمی از آن ها توانسته اند پا برجا بمانند. لبه های سقف و لبه های زیرین پنجره خلیج تزئین شده با نقوش چوبی قابل توجه هستند.

مسجد جامع (جامی کبیر)

در مرکز کایسری در نزدیکی بازار سرپوشیده قرار دارد. این مسجد با نام کبیر نیز شناخته می شود و برای عبادت باز است. این مسجد که در سال های 1134 تا 1143 ساخته شده است، یکی از قدیمی ترین ساختمان های ترکی-اسلامی در کایسری است. با طرح خود از اولین نمونه هایی است که سنت مساجد سلجوقیان بزرگ را در آناتولی زنده نگه داشته است.

دارالشفا و مدرسه گوهر نصیبه (موزه تمدن سلجوقی)

در زمان دولت سلجوقی آناتولی در سال 602 هجری/ 1205 میلادی ساخته شده است. سازه از بخش های مدرسه پزشکی، مقبره، شفاخانه و بیمارخانه تشکیل شده است. یک شفاخانه و مدرسه وجود دارد که به صورت دو ساختمان جداگانه چیده شده اند. در این ساختمان که اولین مدرسه پزشکی کاربردی در آناتولی است، معروف است که بیماری های روانی با صدای آب و موسیقی درمان می شده اند. امروزه از آن به عنوان موزه تمدن سلجوقی استفاده می شود که در آن همه جنبه های تمدن سلجوقی مورد بحث قرار می گیرد و کاربردهای بخش بیمارخانه با انیمیشن ارائه می شود.

مقبره و گورستان سیدبرهان الدین

سید برهان الدین، معلم حضرت مولانا و از معماران معنوی کایسری و آناتولی در سال ۱۱۶۶ یا ۱۱۶۹ در ترمذ به دنیا آمد و در سال ۱۲۴۴ در کایسری درگذشت. هنگامی که او در گذشت، به وصیت خودش هیچ مقبره ای بر روی قبر او ساخته نشد. آمده است که در سال ۱۸۹۴ عابدین پاشا هنگام بازدید از کایسری به منظور بازرسی به سلطان پیشنهاد کرد که مقبره ای بر روی قبر ساخته شود و ساخت این مقبره امروزی به خواست سلطان عبدالحمید دوم تصمیم گرفته شده است.

مسجد کورشونلو (احمد پاشا)

ساخته شده در سال ۱۵۷۳ توسط معمار سنان، که زادگاهش کایسری است، اثری که نام واقعی آن مسجد حاجی احمد پاشا است، به دلیل اینکه گنبد مرکزی آن با سرب پوشیده شده است، «مسجد کورشونلو» نام گذاری شده است. تنها اثر معمار سنان در کایسری است که پابرجا مانده است. شادروان گنبدی شکل که توسط طاقهای نوک تیز که روی هشت ستون حیاط حمل می شوند، جلب توجه می کند.

بازار بزرگ و بزازستان و سراها

تخمین زده می شود این بنا که بزرگترین بازار سرپوشیده پس از بازار بزرگ استانبول در میان بازارهای سرپوشیده ساخته شده در دوره عثمانی محسوب می شود، در قرن ۱۵ میلادی ساخته شده است. بازار که تقریباً تمام آن بر اثر آتش سوزی سوخته شد، با مواد سنگی بازسازی شد. بازار بزرگ که مرکز بافت تجاری کایسری محسوب می شود، هنوز مغازه هایی را که مواد غذایی و صنایع دستی محلی و همچنین محصولات مختلف در آن ها به فروش می رسد، در خود جای داده است.

تالاس تاریخی

تالاس یک شهرک قدیمی با ارزش های باستانی و تاریخی شهری و یک سکونتگاه مهم تاریخی است که زندگی در پردیس آن ادامه دارد. ساختمان های تاریخی و مناطق طبیعی زیادی در سراسر این شهرستان وجود دارد. برخی از این موارد را می توان به عنوان شهر زیرزمینی علی داغی، مسجد یامان دده، خانه فرهنگ و هنر یامان دده و کوچه علی صائب پاشا ذکر کرد.

کلیسای سنت گریگور روشنگر

این کلیسا در اشاره به سورپ لوساوریچ ساخته شده است که برای ارمنیان به معنای «اولین کسی است که در پرتو خدا غرق شد» شناخته می شود. این کلیسا یکی از مهم ترین کلیساهای ارمنی در آناتولی است. درون طاقی که درب را قاب می کند، کتیبه ای است که به زبان ارمنی نوشته شده است که نشان می دهد کلیسا در سال ۱۸۸۵ تعمیر شده است. با نقاشی های دیواری با نقوش هندسی و گل تزیین شده است. آویزها با نقاشی های کتاب مقدس و دیوارهای داخلی با نقوش هندسی و گل تزئین شده اند.

مسجد یامان دده (کلیسای پانایا)

این کلیسا که در سال ۱۸۸۶ توسط متروپولیتن ایونیس ساخته شد، در سال ۱۹۲۵ به مسجد تبدیل شد و برای عبادت افتتاح شد. این ساختمان که در اصل یک کلیسا بود، در یک طرح صلیبی ساخته شده است. این ساختمان با افزودن محراب و منبر به مسجد تبدیل شد. این سازه که به کلیسای پانایا معروف است، پس از تبدیل شدن به مسجد، مسجد یامان دده نامیده شد. در زیر قسمت تراس مسجد مغازه هایی به صورت تول مرتب شده است. امروزه مغازه ها برای اهداف فرهنگی فعالیت می کنند.

گرمیر تاریخی

حدود 6 کیلومتر تا مرکز شهر فاصله دارد. زندگی اسکان یافته دوره زمانی گسترده ای را در بر می گیرد که دوره های هیتی، کاپادوکیا، روم-بیزانس، سلجوقی و عثمانی را پوشش می دهد. زبانی که در گرمیر صحبت می شد، جایی که ترک ها، ارمنی ها و یونانی ها سال ها با هم زندگی می کردند، همواره ترکی بوده است. ۲ کلیسای یونانی، ۱ کلیسای ارمنی، ۲ مسجد، ۱ حمام، ۱ صراف، ۱۵ بذرخانه، ۲۰ مغازه، ۶۵ مغازه، ۱ مذبح خانه (کانارا) در گرمیر وجود دارد.

دونر کومبت (گنبد دوار) (مقبره شاه جیهان حاتون)

تاریخ دقیق ساخت گنبد ساخته شده به نام شاه جیهان حاتون معلوم نیست. با اشاره به ویژگی های معماری و تزئینی آن احتمالاً در ربع پایانی قرن سیزدهم ساخته شده است. تزئینات سنگی نشان دهنده عظمت هنر ترکیه است. به آن «گنبد دوار» گفته می شود زیرا به دلیل شباهت نگاره های اطراف گنبد به هنگام چرخیدن در اطراف سازه، این تصور را می دهد که گنبد در حال چرخش است.

زاویه آهی اوران (موزه)

زاویه در ربع دوم قرن ۱۳ ساخته شد. این ساختار متعلق به آهی اوران، بنیانگذار سازمان آهی است که در قرن سیزدهم بر كایسری و آناتولی میانه تأثیر زیادی گذاشت. این ساختمان که از نظر اینکه یکی از اولین نمونه ها در آناتولی است از اهمیت ویژه ای برخوردار است، امروزه به عنوان موزه اصناف و صنعتگران مورد استفاده قرار می گیرد و اولین موزه اصناف ترکیه است. سنگ دباغی چرم و سایر اشیای محلی متعلق به آهی اوران در موزه به نمایش گذاشته شده است.

مدرسه شهابیه

این مدرسه که در میدان جمهوری قرار دارد، در سال ۱۲۶۷ توسط صاحب آتا، وزیر معروف سلجوقی ساخته شد. این سازه که بر اساس سنت معماری آناتولی سلجوقیان، کاملاً از سنگ بریده ساخته شده است، با سنگ کاری هایش در درب تاج توجه را به خود جلب می کند. درب تاج با سه نوار پهن دوخته شده با اشکال هندسی در دو طرف، و همچنین یک ردیف از مقرنص از بالا به پایین و یک قطب مجاور زیگزاگ در لبه های بیرون تزئین شده است.

خانه معمار سنان

خانه معمار سنان، زادگاه سنان، معمار معروف تاریخ معماری ترکیه، در محله آگرناس در ۲۷ کیلومتری مرکز شهر قرار دارد. آگرناس با دهلیزها، غارها، ویرانه های شهر زیرزمینی، سکونتگاهی است که دست کم از 3000 سال پیش بر جا مانده است. مردم در آگرناس، در کنار بافندگی دستی، در کارهای یدی ساختمانی از قبیل سنگ کاری، بنایی، حکاکی، نقاشی، گچ کاری نیز ماهر هستند. در شهر؛ علاوه بر خانه ای که معمار سنان در آن به دنیا آمده است، نمونه های مختلفی از معماری مدنی، چشمه ها، شهرهای زیرزمینی و کلیساها وجود دارد. تخمین زده می شود که ۸۰٪ از سکونتگاه شهرک آگرناس که دارای آب های عمیق و طبیعت سرسبز است، شهری زیرزمینی است.

شهر زیرزمینی آگرناس

بعضی از بخش ها قبل از میلاد مسیح ساخته شده اند و در سالهای بعدی موارد دیگری نیز اضافه شده است، از طاقچه ها و نقاشی ها، این قابل درک است که بین قرن های 1 تا 13 مورد استفاده قرار گرفته است. آگرناس، با گالری ها، غارها و ویرانه های شهر زیرزمینی، یک مرکز اسکان بوده که مشخص می شود که حداقل 3 هزار سال پیش مردم در آن زندگی می کرده اند. در حالی که هیچ سند تاریخی در مورد تاریخ آگرناس از دوره سلجوقی وجود ندارد ، اما سابقه هایی از دوره عثمانی وجود دارد.

کلیسای اندورلوک (کلیسای آگیا تریادا)

این کلیسا که در محله اندورلوک تالاس قرار دارد، کلیسای ارتدوکس ترکیه ای است که با کتیبه آن که بین سال های ۱۸۳۱ تا ۱۸۳۵ ساخته شده است، تا به امروز پابرجا مانده است. سه قدیس که نام کلیسا در سال ۱۸۳۵ به نام آنها نامگذاری شد، آندرونیکوس، پرووس و تاراهوس می باشند. اطراف کلیسا توسط دیوارهای بلند احاطه شده است.

پل تکگوز

این بنا در سال ۱۲۰۲ – ۱۲۰۳ ساخته شده است. در زمان ساخت، هدف آن فراهم نمودن حمل و نقل بین کرشهیر و کایسری بوده است. طول این پل ۱۲۰ متر است. این پل که بر روی رودخانه کزل ایرماک قرار دارد، ۲۷ متر قطر و ۱۸ متر ارتفاع داشته و از سنگ بریده شده می باشد. با توجه به طاق بزرگ پل، از آن در میان مردم به عنوان «یک چشم» و «چشم تنها» یاد می شود.

مسجد جامع - بنیان

به طور فعال مورد استفاده قرار می گیرد و برای عبادت باز است. این بنا در سال ۱۳۳۳ به دست کالویان، یکی از معماران معروف دوره ساخته شده است. منطقه ای مستطیل شکل در جهت جنوب - شمال را پوشش می دهد و دارای طرح بازیلیکا است. با سقف خاکی با تیرهای چوبی پوشانده شده است. ساختار از بیرون ظاهری مستحکم دارد. با معماری قابل توجه خود ارزش بازدید را دارد.

کاروانسرای کاراتای - بنیان

این بنا در سال ۶۳۸ هجری (۱۲۴۰-۴۱میلادی) ساخته شد. دیوارهای بیرون کاروانسرا که ظاهر قلعه کوچکی را دارد، کاملاً بلند ساخته شده است. یکی از نقاط آمد و شد مهم جاده ابریشم است. برای اسکان کاروان ها در آن زمان ساخته شده بود. از ۲ بخش تابستانی و زمستانی تشکیل شده است. در بخش تابستانی مکان های خدماتی و بخش های رواق دار شده وجود دارد. در حالیکه بخش زمستانی به تنهایی منطقه ای کاملاً بسته است. دارای حمام و مسجد است. علاوه بر این، تزئینات مهمی در معماری آن وجود دارد که مورد توجه مورخان هنر می باشد.

کاروانسرای سلطان حانی - بنیان

کاروانسرای سلطان حانی در شهرستان بنیان و در ۴۷ کیلومتری کایسری واقع شده است. این اثر که تصور می شود در سال های ۱۲۳۲ تا ۱۲۳۶ ساخته شده است، یکی از زیباترین نمونه های سبک معماری سلجوقی است. این سازه از ۲ بخش به صورت تابستانی و زمستانی تشکیل شده است که نیازهای کاروان ها در طول اقامت شان را برآورده می نموده است. از اینها قسمت سمت شمال سرای تابستانی را تشکیل می دهد و قسمت سمت جنوب بخش زمستانی را تشکیل می دهد.

سنگ برجسته فراکتین

سنگ برجسته حکاکی شده بر روی صخره ای در لبه رودخانه کاراسو، در نزدیکی روستای فرهاتتین در شهرستان دِوِلی است. در اینجا که در دو قطعه به خوبی حفظ شده، پادشاه و ملکه در حضور خدا و الهه در حال افشانش به تصویر کشیده شده اند. در یکی از سنگ برجسته ها نام ملکه با کشورش با هیروگلف های بزرگ نوشته شده است. تصویر ملکه در سمت راست بنای یادبود بلندتر است و شکل الهه کوتاه تر از ملکه است. علاوه بر این، تصویر پادشاه نیز کوتاه ساخته شده است. در حالی که ملکه پودوهپا بالاتر از هر تصویر دیگری ایستاده است، الهه نشسته با پاهای گسترده دیده می شود. کتیبه هیروگلفی بالای ملکه دو برابر کتیبه بالای پادشاه به نظر می رسد. این تفاوت ها از ساخته شدن در زمان های مختلف توسط دو گروه جداگانه از مجسمه سازها، تفسیر می شوند.

چشمه ستماپینار

این بنا که در شهرستان فلاحیه قرار دارد در دوره روم ساخته شده و امروزه هنوز فعال است.

بنای یادبود رومی

در موقعیت کازکلی در شهرستان فلاحیه واقع شده است. این بنا در سده های ۲ تا ۳ میلادی ساخته شده است. سازه یک اثر مستطیل شکل در امتداد شمال-جنوب است. از دریچه ای که در وسط نمای جنوبی قرار دارد وارد می شود. دیوارهای شرقی، غربی و شمالی ساختمان توسط پنجره های طاق گرد باز می شود.

قلعه زامانتی (قلعه ملک غازی)

قلعه زامانتی در دهکده ملک غازی در شهرستان پینارباشی در کایسری است. این بنا در دوره بیزانس با هدف تحت کنترل نگه داشتن جاده های زامانتی و البیستان ساخته شده است. از آثاری فهمیده می شود که پس از آن که بیزانس ها تسلط خود را در منطقه از دست دادند، به ترتیب در زمان دانشمندیان، سلجوقیان و عثمانی ها مورد استفاده و تعمیر قرار گرفت. قلعه زامانتی سازه ای یکپارچه با سنگ های آهکی است که در آن قرار دارد. مشخص است که ضمائمی به ساختار در طول زمان تحت تأثیر فرهنگ های مختلف صورت گرفته است.

پل شاه روح

در استان کایسری، شهرستان ساری اوغلو، شهرک کارائوزو قرار دارد. امروزه به طور فعال مورد استفاده قرار می گیرد. اگرچه سال دقیق ساخت معلوم نیست، اما تصور می شود که در سال های۱۴۸۰ ساخته شده است. این پل که ۱۵۵ متر طول دارد با ۸ طاق طراحی شده است.

بنای یادبود امام کولو

در شهرستان تومارزای کایسری قرار دارد. بنای یادبود یکی از بناهای یادبودی است که در مسیر کیزوواتنای دوره هیتی ها قرار دارد و قدمت آن به قرن 13 قبل از میلاد برگشته و به شکل یک برآمدگی صخره در منطقه امام کولو است. در مقابل تصویر شاه / شاهزاده ، خدای طوفان و هوا که بر پشت سه خدای کوهستانی قدم به جلو متمایل می کنند نشان داده شده است که پای چپ خود را بر ارابه دو گاو (هوم و سنی) فشار می دهند. بر روی این سنگ نبشته، خدای طوفان و خدای سه کوه به تصویر کشیده شده است. در سمت چپ، تصویری از پادشاه ایستاده است که با نیزه در دست چپ خود با لباس تا زانو و کفش هایی با انتهای خمیده، و کمان در دست راست خود قرار دارد.

کلیسای تومارزا (کلیسای سورپ بوگوس بدروس)

این شهر در مرکز شهرستان تومارزا قرار دارد. این بنا در سال ۱۸۳۵ ساخته شده است. اگرچه سنگ هایی از دیوارهای آن فرو ریخته است، اما سازه سر پا است. این کلیسا که در جهت شرق و غرب ساخته شده است، ایوان ندامت ندارد. نوشته های ارمنی در طاق محراب با فرسکوها دیده می شود که آن دوره را منعکس می کند.

دره اردملی

در 65 کیلومتری کایسری قرار دارد. دره اردملی (اردمسین) به عنوان یک سکونتگاه مهم در دوره بیزانس شناخته می شود. به شهرستان یشیل حیصار که دره در آن قرار دارد، در دوره بیزانس به «کیزیسترا» گفته می شد. دره اردملی تقریباً ۱ کیلومتر است و با هشت کلیسای صخره ای (مسجد کلیسا، کلیسای اچ یوستاتیوس، فیاپل دو محراب گومو، کلیسای اچ.نیکولائوس، کلیسای اچ میخائیل، کلیسای دوازده حواری، کلیسای کرک مارتر، کلیسای تک شبستان) یک ساختار کاخ را دارا می باشند.

ویرانه های سوغانلی

در دره ای قرار دارد که کلیساها و غارهای صخره ای با خانه های امروزی در هم تنیده اند. سوغانلی از زمان روم به عنوان سکونتگاه مورد استفاده قرار گرفته است. مکان های صخره ای که در دامنه های دره قرار دارند، توسط رومی ها و به عنوان کلیسا توسط بیزانس ها به عنوان گورستان مورد استفاده قرار می گرفته است. سوغانلی از قرن ۱۹ میلادی یکی از مراکز مسیحیت در کاپادوکیا بوده است و اهمیت خود را در قرن هفتم و هشتم نیز ادامه داده است. به غیر از بسیاری از کلیساها و صومعه های تراشیده شده در صخره، هزاران کبوترخانه، غار و پناهگاه نیز در سوغانلی وجود دارد. نزدیک به ۵۰ کلیسا و غار صخره ای در سوغانلی وجود دارد که بر روی توف ها ساخته شده است و زیبایی دودکش های جن نیز مشهور است. در غارها و کلیساها نقاشی هایی از عیسی و حواریون در مقبره ها وجود دارد. کلیساهای مهم موجود در سوغانلی: کلیسای کاراباش، کلیسای گنبدی، کلیسای تحتالی(عزیزه باربارا)، کلیسای ییلانلی، کلیسای ساکلی، کلیسای توکالی، کلیسای باللیک و کلیسای گییکلی را می توان نام برد.

محله های گوزل اوز و باشکوی – کلیسای عزیز جورج

محله های گوزل اوز و باشکوی که در حاشیه دره واقع شده اند، از مکان های مهمی مانند کلیساهای تاریخی و کنده کاری های صخره ای هستند. محله باشکوی یکی از مناطق مهم تاریخی منطقه با کلیسای سنت جورج است که یکی از چشم اندازهای منحصر به فرد طبیعت و ساختمان های تاریخی است.

کتابخانه شهر کایسری (کلیسای مریم باکره)

مشخص شده است که بنای کلیسا، که تصور می شود به دلیل جزئیات معماری آن در قرن نوزدهم ساخته شده باشد، قبلا با نقاشی دیواری تزئین شده بود و امروزه این تزئینات با رنگ های یکدست رنگ آمیزی شده است. امروزه کلیسا در وضعیت سالمی قرار دارد و به عنوان کتابخانه شهر فعالیت می کند. این کتابخانه اولین و تنها کتابخانه ای در ترکیه است که از کلیسا تغییر کاربری یافته است.

مسجد قلعه(مسجد فاتح)

این بنا در گوشه شمال غربی قلعه داخلی کایسری ساخته شده است. این مسجد علاوه بر اینکه آن را مسجد فاتح می نامند، به مسجد قلعه نیز معروف است. بانی آن سلطان محمد فاتح است. از آنجا که مسجد کتیبه ای ندارد، تاریخ ساخت آن نامعلوم است. مسجد فاتح؛ مسجدی است که از سنگ بریده شده با طرح مربعی ساخته شده با پشت آن به دیوار قلعه به سمت گوشه شمال غربی قلعه داخلی کایسری ساخته شده است. این بنا یکی از نمونه های معماری اولیه عثمانی با طرح تک گنبدی است که بر روی چهار دیوار ساخته شده است.